فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران

سایت رسمی فدراسیون فوتبال؛ احسان محمدی- دهه هفتاد، دهه روزنامه‌ها بود. ما فوتبال را با خواندن کلمات روی کاغذ، بازی می‌کردیم، تعداد روزنامه‌های ورزشی از سیاسی پیشی گرفته بود. چیزی به اسم شبکه اجتماعی و گوشی موبایل و پخش مستقیم پی در پی از تلویزیون نداشتیم، حال مطبوعات خوب بود.

روزنامه «خبر ورزشی» در چنین فضایی متولد شد. 6 آذر 1376. در بهترین زمان ممکن.

دو روز قبل از اینکه تیم ملی از سد استرالیا بگذرد و فوتبالیست‌ها ره صد ساله را در یک شبه طی کنند روزنامه «خبر ورزشی» که قبلاً به صورت لایی روزنامه خبر منتشر می‌شد رسماً هویت مستقل پیدا کرد. یک روزنامه جدید که خیلی زود به سبد خانواده‌ها راه پیدا کرد.

آن‌ها که کار مطبوعاتی کرده‌اند می‌دانند این «راه یافتن به سبد خانواده‌ها» و ماندن در آن کار خیلی دشواری است، مستلزم یک «آن» که همه‌اش به کیفیت چاپ و محتوا ربط ندارد. «خبر ورزشی» همینطور بود، خیلی زود به دل مخاطبان نشست و هواداران میلیونی پیدا کرد. تیترهای درشت، عکس‌های متعدد روی جلد، یادداشت‌های کوتاه و پر تعداد، اخبار و شایعات، گفت‌و‌گو و ... همه چیز داشت. از آن دست روزنامه‌هایی بود که هر کس با هر سلیقه‌ای از روی دکه برمی‌داشت ممکن نبود چند دقیقه لابه‌لای کلماتش غوطه نخورد.

ما خبر ورزشی را با نویسندگان جوان و خوش فکرش و البته بزرگتری به نام «ناصر احمدپور» شناختیم. 

در گذر زمان چند بار مدیران و سردبیران روزنامه تغییر کردند، عباس عبدالملکی، مهرداد فرشیدی،سعید آجرلو، علی جوادی، مهدی هژبری، رضا میرزاییان،شهرام وزیری،فرهاد اشراقی و ... که هر کدام قلم و دیدگاه خود را داشتند و در فوتبال ایران صاحب‌نام بودند و هنوز هم برخی از آنها از چهره‌های سرشناس و جریان ساز رسانه‌های کاغذی و مجازی هستند، اما همه انها یک کار کردند؛ خبر ورزشی را از لابه‌لای حوادث بسیاری نجات دادند، از توقیف، از دشواری‌های کمبود کاغذ، از اختلال در توزیع، از مهاجرت نویسندگان، از ...

به باور من کار بزرگ خبر ورزشی، نه فقط پوشش جامع اخبار که ترویج فرهنگ «خواندن» بود. بسیاری از کسانی که با کلمه‌ها دوستی نداشتند با خبر ورزشی اهل خواندن شدند، مشتری روزنامه و مجله و کتاب. در واقع برخی از آنها که طعنه‌آمیز با ورزشی‌نویسی برخورد می‌کنند، فراموش کرده‌اند که اولین بار با وسوسه نشریات ورزشی، با آن تلفیق اغواکننده عکس و متن، با اخبار انتقال ستاره‌ها، واژه‌های آتشین یاغی‌ها، حسرت و شادمانی پیروزی‌ها ... عاشق خواندن شدند.

اینجا باید از «خبر ورزشی» و کسانی که چراغ آن را روشن نگهداشته‌اند با احترام یاد کنیم. با شما خیال‌ها بافتیم، با واژه های شما همراه تیم های ملی سفرها رفتیم، خطرها کردیم، گاهی جای ما حرص خوردید، از زبان ما نوشتید و کلماتتان آبی شد روی آتشی که درونمان شعله می‌کشید ... ممنون برای وفاداری به ایران، به ورزش ایران، به فوتبال ایران. تولدتان مبارک.